Από πότε η χρήση ισχυρών εκρηκτικών μηχανισμών είναι έθιμο;
Του Κώστα Σακαρέλου
Λέγοντας έθιμο, εννοούμε κάθε ενέργεια που επαναλαμβάνεται σε καθορισμένες περιστάσεις, έτσι όπως έχει καθιερωθεί από την παράδοση ενός λαού ή ενός τόπου.
Τα τελευταία χρόνια, τη βραδιά της Ανάστασης, κάποιοι θερμοκέφαλοι, καλυπτόμενοι, τάχα, πίσω από το «έθιμο», εκτονώνονται, παίζοντας «κορόνα γράμματα» τις ζωές τόσο τις δικές τους όσο και των πιστών που προσέρχονται στις εκκλησίες για τον γιορτασμό του χαρμόσυνου γεγονότος.
Η νοοτροπία αυτή είχε την τιμητική της και κατά τον γιορτασμό του εφετινού Πάσχα, ο οποίος στιγματίστηκε από μια σειρά επικίνδυνων περιστατικών, που προκλήθηκαν εξαιτίας της ανεξέλεγκτης χρήσης πυροτεχνημάτων, κροτίδων και ισχυρών εκρηκτικών μηχανισμών σε διάφορες περιοχές της χώρας, με αποτέλεσμα ανυποψίαστοι συνάνθρωποί μας να τραυματιστούν σοβαρά και να τρέχουν στα νοσοκομεία.
Για παράδειγμα, στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης ένας 37χρονος συνάνθρωπός μας ακρωτηριάστηκε, ενώ στη Μαλεσίνα της Φθιώτιδας μια οικογένεια περνά ώρες αγωνίας, καθώς ο 14χρονος γιος τους τραυματίστηκε σοβαρά από κροτίδα στην πλατεία της Κοινότητας. Σοβαρό τραυματισμό υπέστη και ένας 28χρονος στη Ματαράγκα Μακρυνείας, όταν κροτίδα έσκασε στο χέρι του ανήμερα του Πάσχα. Ο νεαρός τραυματίας διακομίσθηκε αρχικά στο Νοσοκομείο Αγρινίου και στη συνέχεια σε ειδική μονάδα υγείας της Πάτρας, καθώς ήταν άμεσος ο κίνδυνος ακρωτηριασμού των δακτύλων του.
Μια επίσκεψη στο διαδίκτυο αρκεί για να διαπιστώσει η καθεμιά και ο καθένας από εμάς πως η εικόνα της εφετινής Ανάστασης, σε αρκετές περιοχές της πατρίδας μας, θύμιζε περισσότερο εμπόλεμη ζώνη και λιγότερο συνάθροιση ανθρώπων σε γιορτασμό χαρμόσυνου γεγονότος.
Στα περισσότερα από τα βίντεο που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διακρίνονται ιερείς να ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» μέσα σε καταιγισμό πυροτεχνημάτων, κροτίδων, πυροβολισμών και εκρήξεων αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, ακόμα και μολότοφ.
Κατά κοινή ομολογία, οι ρίψεις αυτές διακόπτουν κάθε προσπάθεια θρησκευτικής κατάνυξης, ενώ, ταυτόχρονα, είναι άκρως επικίνδυνες για τη σωματική ακεραιότητα τόσο των χρηστών όσο και των πιστών που συμμετέχουν στις λατρευτικές εκδηλώσεις.
Το ίδιο συμβαίνει εδώ και χρόνια και στον Γαλατά Αιτωλοακαρνανίας. Μάλιστα, αξίζει να επισημανθεί πως, πέρυσι, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, αναγνωρίζοντας το μέγεθος του προβλήματος και ανησυχώντας για πιθανές συνέπειες, κάλεσε σε σύσκεψη τους μαζικούς φορείς της εν λόγω Κοινότητας, στην οποία συζητήθηκαν και συναποφασίστηκαν μια σειρά από δράσεις, οι οποίες όμως, όπως αποδείχτηκε από τις εξελίξεις, ήταν αναποτελεσματικές.
Εφέτος τα πράγματα ήταν χειρότερα. Η ανεξέλεγκτη ρίψη κροτίδων και άλλων ισχυρών εκρηκτικών μηχανισμών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το γεγονός αυτό αποτελεί, εκτός των άλλων συνεπειών, προάγγελο μελλοντικού, σοβαρότατου ατυχήματος, αν το οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον των ατόμων αυτών αφενός, αλλά και οι υπεύθυνοι πολιτειακοί παράγοντες αφετέρου, δεν φροντίσουν έγκαιρα για τη λήψη προληπτικών μέτρων.
Τέλος, ας μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι η πολιτισμική ταυτότητα ενός τόπου προσδιορίζεται από τις δράσεις των κατοίκων του σε βάθος χρόνου και για τον καθορισμό της χρειάζεται χρόνος, κόπος και θυσίες, τις οποίες κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν έχει το δικαίωμα να αμαυρώσει.
Υ.Γ.: Αν δεν μπορούμε να χτίσουμε, δεν γκρεμίζουμε ό,τι έχουν χτίσει ή προσπαθούν να χτίσουν οι άλλοι!
Αναρτήθηκε 21 Απριλίου 2025 11:15